- CIMBRI
- CIMBRIpopuli Germaniae extremi ad Boream, quorum regio et peninsula Cimbrica Chersonesus a Ptolemaeo appellatur; in 4. partes divisa, Holsatiam ad Meridiem Saxoniae attiguam, Ditmarsiam ad Occidentem, in ora Albis circa ostia, et Oceani, Iutlandiam ad Septentrionem, et Ducatum Slesvicensem in medio inter Holsatiam et Iutlandiam in regno Danieo contentas. Hi an. Urb. Cond. 640. Paratô maximô exercitu Teutonibus, Ambronibus et Tigurinis iuncti, vastarâ Germaniâ, Istriâ, Dalmatiâ, Rhaetiaque per Delphinatum, Aquitaniam et Provinciam Romam contenderunt, sed C. Marius eos fugavit, castrisque exuit, prope Arelatum in campo Camargue hodie, i. e. campus Marii, eos aggressus, et inter Aquas Sextias et S. Maximinum plenâ victoriâ potitus.Cuius reliquae adhuc super inter pagos de Pourrieres, et de Trets prope rivulum de l' Arc, ubi Pyramidis ibi erectae rudera, Vide praeter infra laudatos, Eutrop. l. 3. Flor. l. 3. c. 3. Vellei. l. 2. c. 12. Liv. Epit. 67. 68. Plin. l. 7. c. 22. l. 16. c. 33. l. 17. c. 1 l. 36. c. 1. Melam, l. 3. c. 3. etc. A Cimbris et Holfatis, quos durius tractabat, oppugnatum legimus Valdemarum IV. Daniae Regem circa A. C. 1360. Erant homines ingenti corpore, horrendis oculis, Iuvenal. Sat. 15. v. 124.Quâ nec terribiles Cimbri, nec Britenes unquam.Idem, Sat. 8. v. 251.Atque ideo, postquam ad Cimbros stragemque volabant,Qui numquam attigerant maiora cadavera, corvi.Lucan. l. 1. v. 254.Nos primi Senonum motus, Cimbrumque furentemVidimus. ---- ----Propert. l. 2. El. 1. v. 24.Cimbrorumque minas et benefacta Mari.Tympanorum inventores habentur. Vide Strab. l. 7. Plutarchus, in Mario, Cimbrorum vocabulum Germanicum tradit, quô latrones significentur; ideoque Strab, l. 4. et 7. eos πλάνητας καὶ ληςτρικοὺς vocat. Et Festus; Cimbri linguâ Gallicâ latrones dicuntur. Sed haec, ut et alia, quae de Cimbris antiqui fabulati sunt, refutat Cluverius, Germ. Ant. l. 3. c. 22. Nic. Lloydius. Cimbriam cum Ducatu Slesvicensi, beneficii titulô Holsatiae Ducibus contulit Christianus IV. Daniae Rex. Chytr. Saxon.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.